Farklı Yüzler Farklı Düşler

Gece kor olmuş sanki yüreğimi yakmakta
Kalbim ise yine dert yine yalnızlıklarda
Gözyaşlarım sanki kan olmuş damlamakta
Her damla kan avuçlarıma damlamakta
Yok bir dost bir arkadaş derdimi paylaşmakta
Çünkü ben yine her zamanki yalnızlığımda
Pişmanlık perişanlık gözyaşları haykırmakta
Feryat etmekte çığlıklarım Figanlarda
Sevgim yine bilinmeyen karanlıklarda
Çünkü yok ki sevgimi anlayacak daha
Sevgim kendi kendimi yakmakta
Bilemiyorum acaba gözyaşlarım niçin damlamakta
Bilmiyorum feryatlarım niye haykırışlarda
Bir karanlık var içimde
Nedenini bilmediğim bir karanlık
Arıyorum ama ne
Belki de aradığım bir aydınlık
Belki de bir ışıktı aradığım
Diyorum ya anlamıyorum ben de beni
Bilemiyorum aynaya baktığımda gördüğüm
Sahte bir o kadar da gerçek sıfatı
Kim kim ki bu aynada görünen zelil
Şunun haline bak:
Gözlerin bir öfke
Ama içinde mutluluk gizlenen bir öfke
Tam gözlerinin altında bir gölge
Öyle bir gölge ki:
Sanki bütün hayatı gölge gibi
Karanlık, gizli, esrarlı ve bir o kadar da
Aldatıcı karanlık bir gölge
Ama altında aydınlıkları gizleyen bir gölge
Yüzüne bak:
Bir üzüntü haberi var yüzünde
Gülmeye çalışıyor ama başaramıyor
Çünkü ey dost O biçarenin yüreği kanıyor
Gözlerin damlamayan gözyaşları
Bir kan olmuş yüreğinden damlıyor
Gözlerinden belli ki sebebini o da bilmiyor
Ağlıyor
Ağladıkça Gözleri gülüyor
Sahte gözleri gülüyor her damla gözyaşında
Gözünden yaş damlamıyor belki ama
Yüreği paramparça oluyor
Kendini her hatırlayışında
Her hatırlayışında bir sahtelik
Her hatırlayışında bir acizlik
Bir feryat var her bakışında
Bakışları yansıtmıyor kalbini
Yalnız anlayan anlıyor
N’oldu diyor:
O da herkesin anlayamayacağı bir dille:
Birden kendimi hatırladım diyor
Kendini hatırladın diye mi hüzünlüsün sorusuna:
Hüznüm hatrımdan değildir
Benim hüznüm bensizlikten
Beni bulamıyorum bende
Bilmiyorum acaba deli_divane nerde
Baksana ben bir yerde ben bir yerdeyim
Ama neredeyim nerede
Her şey farkı bişeyler söylemekte
Acaba neler söylemekte
Bir anlayabilsem
Bir bulabilsem beni
N’olur affedin beni…
Söylüyor..
Söylüyor ama O’nu kim anlıyor
Kendini ancak kendisi anlıyor
Zaten birisi anladığı zaman
O kendini bulmuş olacak belki o zaman
Bitecek o zaman feryat ve figan
Olacak artık mutlu ve iyi bir hüsn-ü han
İnşallah yakında gelecek o zaman
O bunu beklemekte her an
Ve de unutmuyor hiçbir zaman
Kendisidir kendisi
kendisini en iyi anlayan insan.