Farklı Olan Şiiri - İbrahim Yay

Sende farklı olanı buldum diye düşünüyorum...
Nasıl söylesem, yaşıtların... Absürt bir başlangıç.
Yaşadıklarını yaşayıp intihar edecekleri tanıyorum.
Tanıdıklarımı geçtim, senin yerinde olsa her bir kişi,
Sanki ondan sonra hayattan vazgeçecekmiş gibi.

Sen, evet önemli olan bu, bunu yapan kendine...
Zarar veren bendine, bir zamanlar kör olan belki de.
Sana diyorum duyuyor musun? Hala yaşıyor musun?
Ne aklına gelse inan ki geç değil demek bile gereksiz.
Pişmanlık doğar içinde, yaptığından, yaptıklarından...
Üzülmek ise son kez sarılabileceğin bir duygu olur.

Yeni bir sayfaya gerek kalmadan temeli atılmış,
Üzerine kapaklar kapatılıp bilinç altına gömülmüş.
Araştırıyorum hayat izlerini, iplerin ucundan tutarak.
Birden hepsini çektiğimde kendime seni görüyorum.
Kısa süreliğine kapakları açsan da her şeye rağmen,
Bana karşı hassas olsan da hayatına girmemişken,
Düşünceli olduğunu bu kadar belli etme bana karşı,
Ben içindekileri ayıklarken kaybolmamayım diye.

Ben gaffarım, gaddarım ama sana değil, sendekilere.
Üstüne yakışmayan çirkin olguları kabullenmişsin.
Tutuyorum bir yerinden koparmaya çalışıyorum,
Hıncınla beni korkutup, tehdit ediyorsun istemeden.
Halbuki tek derdim sana karşı hak etmediklerindir.
Hakkını bulamayıp, haksızlığa uğrarken sessizliğe gömülmendir.
Suskunlukların arasında kalmış hatıralar yiyip bitiriyor.
Anlattıklarında, anlattıklarınca anlamaya çalışabiliyorum sadece.
Derine indikçe daha da çiziliyor tenim, git gide parçalanıyorum neredeyse.

Fakat ben o kadar basit değilim, zaten anlatmama gerek yok.
Tuttuğumu çekerim ama lanet olsun ki herkese karşı saygım çok.
Çekiniyorum insanların birbirine gözünü kırpmadan yaptıklarını yapmaya.
Özeniyorum en az senin kadar hayatı yaşamaya.
İmrendikçe ve iğrendikçe her şeye, sanırım sana...
Daha da yaklaştığımı sen huyuma, suyuma geldikçe anlıyorum.

Zorsun biliyorum ama bu sadece benim için sözlerden ibaret.
Güzelsin biliyorum ama bu görebildiğim sürece geçerli.
Şayet güzelliğin benim için içinden geliyor olmalı sonunda.
Seviyorum, biliyorum hatta üstüne biliyorsun, ne bu zahmet?
Adımını atsan zor mu olacak bir kez benim için?