Herkesle gönüle kefen biçilemez,
Ardı sıra bakmakla yürek güdülemez,
Bil ki sevgide benciller huzur veremez,
Yoksa yanmışlığın yaklaşma bize gerekmez.
Ateşimizin odunu gönül cebimizdedir,
Tutuşturmaya gerek yok için için tütmektedir,
Körüğün harlamasından endişesiz beklemektedir,
Yanmış közü alevlemek zordur,aşkın yoksa sönecektir.
Kaç kere piştin bu ateşte,özleyerek eridin mi?
Her defasında yeniden yeşererek dirilebildin mi?
Gönül ehli olmak çetin iştir sen benliğini ezebildin mi?
Geri dur yanmayı bilmiyorsan bu eşik farklı anlatabildim mi..
Kayıt Tarihi : 13.10.2014 09:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!