Farklı Bir Yazı Şiiri - Önder Can

Kan uykularında kalan bir milletin
en hüzünlü gecelerinin mavi sabahında
gelmişim dünyaya.
Hüzünle merhaba demişim
boğulacağım sandığım yıllarıma.
Gözyaşını bilmeden ağlamaya tutulmuşum.
İkizim olarak doğan hüzünle
Ayrılmamışım birdaha.
En sevdi halimde bile benle olmuş.
Yürümeye başlamadan darbeyle tanışmışım,
Okumaya başlamadan dilimdeki farklılıkla.
Yazıyı ve okumayı icat edişim hızlı olmuş.
Yılları devirmişim beni devirmeye çalışan
Kahpe yüzlere sahte gülüşlere inat.
Mahallede tek, okulda tek, sırada tek kalmışım.
Farksızların içinde farklı olmanın eksikliğiyle
Kucaklaşmışım hüzün kardeşimle.
Sevmemiş farksızlar beni.
Sevmemişim farksızların acılar iççinde attıkları kahkahaları.
Doksanlı yıllara güneyden gelen
göz yaşı çığlıklarıyla girmişim.
Halepçede kalbi deşilirken farklı olan bir bebek
Uzaklaştırmışım kendimi farksızlardan.
Cellatları öğrenmişim kalın kitaplardan.
Bebek kafatasında şarap içenleri görmüşüm.
Dünyayı kuranların esaretine isyan olmuş sesim…
Kan kusup ser verip sır vermeyen
farklı abileri tanımışım.
Yıllar önce ölüp hala genç kalanları…
Gittikleri yolları, çıktıkları dağları, yedikleri ihanetleri ezberlemişim.
Eylemlere adımı kazımış sokaklara haykırışımı vermişim.
Gakkoş diyarında son verirken kalem ile son sınavlarıma
Hüznümle beni takip eden bir çift gözle tanışmışım.
Yaverim olmuş yürüdüğüm yollarda sığındığım evlerde
Nefesini hissetmişim en kendi halimde…
Yalnızlığım başkentine dönüşümde
hüznümle çıkmışım yine yola
kara trende tanımışım
batıdan doğuya doğru
uzanan fakirliğin kokusunu.
Çok geçmeden almadıklarımın borcunu ödemeye yollanmışım.
Nizamiyede bırakmışım mantığımı ve renkli hayallerimi.
Çam ağaçları altında soğuk çirkin sert bakışlarda
Geçirmişi altı aylak ayımı…
Kayıp kende dönüşüm ve yitik yıllara başlangıcım
Kaçar adım olmuş…
Tembel yüzleri ve küfürlü dudaklarıyla tanışmışım
Esnafların…
Hür düşünceyi yasak kentde kitap raflarına
Hapsetmişim.
Kayıp sokaklarda küçük bir kafeyi
kurtarılmış bölge ilan etmişim.
Dünyamda kendime kalmışım yalnızlığımı fark etmişim.
İsyan toplarına vur emrini vermişim yalnızlığımı.
Kaf dağının ardında gördüğüm karanlık mavisi siluete aşık olmuşum
Beynimi iktidardan indiren darbeci kalbime
Esir düşmüşüm…
İcadımdan beri isyan yazan kalemime
Sevda sözleri yazdırmış darbeciler.
Sevgiliyi düşlemiş gözlerinde boğulmuşum
Darbenin panzerlerinde ezilmiş yüreğim
Unuttuğum hüzün yalnız bırakmamış sevdamı…
Sevmişim sevilmişim beklemişim özlemişim
Acemi delikanlığımla anlatmışım görmediğim gözlerin içine
en bakire sevda sözlerini…
Hayal perdesinde yuvarlanırken
Yırtılmış birden loş karanlığımda ki gökyüzüm
Hüznüm bile susmuş izlemeye dalmış beni.
Yine farklılık girmiş araya
Ama bu sefer darbecilerin su perisi söylemiş en acı sözleri
Halkıma yetemediğim günlerimde sevdama yetmeye çalışırken
Kendime bile yetememişim…
Susan bedenimde patlayan isyanlar hep bastırılmış.
Darbeci kalbim sahibi olmuş bedenimin…
Söylediğim sözde
Yazdığım şiirde onun manifestosudur.
Halkımdan hüznümden ve sevdamdan
Özür dilerim….

Önder can
19.04.2008