Bugün bir farklı uyandım güne,
İçimde ki o nefes kadar yakın boşluk nerede?
Nerede ne aradığını bilmez insan?
Nerede neye ağladığını bilmez timsah?
Yine de çok farklı olmasam gerek dünden.
İçimde hala nefret var insanlara, iki yüzlülükten.
İçimde hala öfke, bıkmışım yüzsüzlükten.
Yerinde hala anlamayan yanım, bozguncu insanlığı.
Kendisiyle çelişse de yerinde iyimser bakan yanım,
Hem de aynı anlamadığı, o bozguncu insanlığa.
Bakıyorum da kendisini gizleyen o kibir de yerinde.
Belki de iyleşmiştir o yaralar derinde?
Evet, sadece kendisini güldüren komedyende yerinde.
Gerçeklikle savaşı kaybeden hayallerimde yerinde.
Çok ta farklı bir gün değilmiş meğer.
Ağlamayı bırakmışım sadece.
Kayıt Tarihi : 11.8.2022 18:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!