Öncekilerin kopyası, alışıldık bir akşam daha.
Hiçbir fark yok sandım,
Ben varmışım.
Yine her zamanki gibi bir akşam.
Sarı, loş bir ışık nüfuz ediyor her yere,
Pencerenin ardında esen rüzgar, ağaç yapraklarından konuşuyor benimle,
Kulaklığımdaki şarkı bertaraf ediyor dışarıdaki gürültüyü.
Yine her zamanki gibi bir akşam,
Meğer ben bu akşamı öncekilerden farksız sanmışım.
Hatıraları loş bir ışıkta,
Huzuru hoş bir şarkıda,
Umudu soğuk bir rüzgârda aramışım.
Gürültüyü hep dışarda sanmışım,
Aynadaki bana kanmışım.
Meğer ben, bende yanmışım,
Haybeden bir yalanmışım.
Kayıt Tarihi : 20.9.2025 19:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!