Hiç farkında değilim demeyi ne çok isterdim.
Savaşlarda çocukların yalnız hıçkırıklarıyla,
Annelerinin melek kokularından yoksun kalışlarının.
Farkında değilim demeyi ne çok isterdim.
İnsanların sessiz çığlıklarının hüzün girdabıyla,
Cevapsız bırakılan imdat yakarışlarının.
Değilim demeyi ne çok isterdim.
Gözü yaşlı kalemimin sözcükleri gibi çaresiz.
Sevgiyle demeyi ne çok isterdim.
Tüm kederleri martıların kanatlarına takıp uçurabilmeyi sonsuzluğa.
Ve ne çok isterdim sıradanlığı,
Kelebek gibi altı haftalık yaşamayı,
Görmemeyi, duymamayı, acılara dokunmamayı,
Bile bile her sona imzamızı atmamayı.
Oysa hangimiz özlemez ki farkındalıklardan yoksun zamanları?
Arzu Aslı KarayelKayıt Tarihi : 4.7.2007 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kocaman yüreğinize sağlık.
ayrıca çok profosyenel bir şiir olmuş
tebrikler yüreğinize...
saygılarımı ve selamlarımı gönderiyorum...
saygı ve sevgilerimle
saygilar
TÜM YORUMLAR (5)