Farkındalık Benliği Şiiri - Birkan Akdoğan

Dileklerimin bileklerini kesmeyi diliyorum bu son hakkımda. Umutsuzum, mutsuzluğumun mutlak değerini değersiz bir savaşta yitirmekten. Geriye ne kalır? Savaşa meydan okumuş bir savaş meydanından başka geriye ne kalır ha? Ayanın içine, cam ile sır arasına saklıyorum silüetimi. Şşş bu benim kırılgan sırrım. Aramızda kalsın ayna oyunlarının hileli gerçeğinin iz düşümü.

Sus artık dilim. Siktir edilmiş bir zaman diliminde sus artık. Sanıyorum sustuğunu sanmıştım kurak bir susuzluk anında. Ağzımın içi bedevilerin kutup ayılarını siktiği bir çöl. Hah sanırım serap gördüm. Yine gerçek değil bu tenin sıcağı. Dokun bak. Ellerini yakacak soğuk.

Göz kapaklarımın tabuttan bir farkı olsa uyurken öldüğümü zannetmezdim belki. Belki de öldüm ve uyuyorum sanıyorum kim bilir? Şu, kelt dininde tapındıkları horoza söyleyin de susun artık ve sabahı çoktan geçtik şimdi gök yüzünden yıldırım yağma zamanı. Gün ışığını çoktan kaybetti.

Ayaklarıma artık olmayan ayakkabıları giymek için değildi ayak parmaklarımı kesmem. Dengesizliğimin moment noktasını dengeleyebilmekti amacım. Amacımı hiç yoktan amansızca aştım. Ayaklarım ağrıyor bu yüzden amaca doğru dengesizce yürümekten. Yüküm ağır parmaklarım sırtımda.

Kulaklarıma çalınan bir anıda hırsızlığımın yüz karası maskesi konu alınıyor. Doğru an ı kolluyorum anım olsun diye. Maksat belli ki geleceği geçmişe yakın tutmak. Gerisi teferruat olan bir mevzuat. Okuyan yok anlıma konan serçenin alın yazısını. Duyan yok sesime işlemiş duyarsızlığın duyarlı şarkısını.

İçim acıdı biraz hepsi bu