Farkındalık Şiiri - Hikmet Arif Tar

Ben iyi bir insanım
Farklıyım herkesten
Gelmedi daha benim gibisi
Yoktur benim gibi seven
Yoktur ben gibi dostluk eden

En merti benim dünyada
Düşmanlık etmekten çekinmem
Konuşmam öyle gereksizce
Zalimi dinlemem sessizce
Düşündüğümü söylerim minnetsizce

Anlatılan yiğitler hep masaldır
Ne de olsa benim gibi bir daha gelmez
Ölsem de adım kalır bu ıssız yerlerde
Türküler söylenir ardımdan, bir yiğit geçti diye

Nefsin söyler durur, akılsızca başsızca
Çekseler seni bir duvarın dibine
Çekseler tüfekleri, dizseler kurşuna
Ne baş kalır ne büyüklenen benliğin

Mahşerde kaçarsın herkesten korkakça
Yiğitsin ya çık ortaya atılsana
Çekip kılıcı orada da düşmanlarınla çarpışsana
Asıl düşman sensin ey nefsim
O gün ne şanım kalır ne ismim
Alır herkes borcunu taksim taksim
Başbaşa kalırız müflis bir vaziyette
Bana bunca işkence etme nihayette
Senle derdim benim
İnsanlara naz da etmem şikayette