Kahrolsun Nihilizm Şiiri - Erolcan Maltaş

Güzelmiş özlemek..
Özlediğin kişiye göre değişirmiş bu tabii
Normalde ben severim fiyakalı laflar etmeyi
Ağzımı yaya yaya konuşurum öyle ulu orta
Kim duyar kim bilir çekinmem
Nef’i kimdir bilirsiniz
Bilmeyen de araştırsın artık
Saat çok geç vakit dar
Düşünürüm ki kaderim ona benzeyecek
Mübarek terini hatırlatınca bir zenciye
Kellem önüme düşecek

Güzelmiş özlemek
Her şeyi söyleyememeyi
Aynaya bakmak güzelmiş
Yaşadığını hissetmek
Annen gibi yanına serilmesi sevginin
güzelmiş özlemek,
Özlemeyi bile.

İşte farkındalık yaşıyorum kahretsin
Köşe başında kısakürek bir ayyaşım işte
Kaldırımlarda borç ödüyorum
Gerekir mi gerçekten sevmek
Özlenmek kaderden mi?

Yaşım 23
Dante’ye ulaşmama epey var
Açılmış bir çukur da yok bekleyen beni
Ya da telli bir türküyle çocuğum diye haykırmak
Zor zındanda hasret günleri
Özgürlüğü özlemek tabiatımdandı da
Kendimi özlediğimi anlamadımdı

İşte cebimdeki son param
Roman sayfaları yeterince dolmadı bu ay
Açlık başını göstermişti sevgiye dair
Söylenenlerin de hepsi yalandı
bekledim taze mezar gibi
Biliyorum söyleyemiyorum da
Kahretsin farkındalık yaşıyorum

Nefes almanın bile zul olduğu yerde
Bir şeyleri anlamlandırmak zor
Kol kola şeytanla oturuyorum gece boyu
Sen var bunu günahımın çokluğuna yor
Ahir Allahtandı da kahır şeytana uydu
Kahretsin farkındalıkların bütünü
Nihilizmin köpekliği beni artık yordu

Özlüyorum,
İşte bir tek sen kahrolma
Farkındayım seviyorum
Zahir ol da zehrolma
Farkındayım ölüyorum;

Kahrolsun nihilizm
Ve romantik akımların bütünü
Bir sen kahrolma.
Farkındayım
Özlediğim her şeyin
Sende olduğunun da
Farkındayım…