Farkındalık Şiiri - Sevgili Özbek

Bu gün günlerden Cumartesi
Akşam çoktan bitti
Gece yarısı, ve yer yüzü penguen
Ben hâlâ uyumadım, uyuyamadım
Gündüzle tün arası bir hâldeyim
Ay karanlık, düşünüyorum
Kendimi dinliyorum
Şiir yazmak geliyor içimden
Çoktandır da yazmadım
Ah! Nasıl da özlemişim

Kulaklarıma inceden bir melodi çalıyor
Kemani, “sarı galin” Farid Farjad

Duygularım yoğunlaşıyor birden derişik
Gözlerim yorgun ve ağlamaklı
Göğsüm kabarık
Hem büyüyorum, hem ufalıyorum
Hem seviniyorum hem üzülüyorum
Sahi ben nasıl yaşamışım öyle
Nasıl olmuşta bu günlere gelmişim
Hiç farkında olmadan, kendimi pembeye boyamışım
Yaşamak salt nefes almak gibi
Farkına varmadan kendimi avutmuşum
Öyle yalın, öyle çıplak, öyle kimsesiz
Annemsiz
Ve öylesine yapayalnız

Şimdi dibe vuruyor onca direnmişliğim
Onca çabalarım onca didinmişliğim
Ve çırpınışlarım, hayret
Uçmaya çalışmışım tek kanatlı
İyi olmak adına
Dosta düşmana taviz vermişim
Çok sevmişim dostlarımı
Düşmanlarımı affetmişim

Sahi nasıl gelmişim bu günlere
Öyle farkında olmadan, öyle düşünmeden
Düşünceyi bilmeden
Nasıl yaşamışım öyle, bilinçsiz

“Bunun için hayat böylesine zor olmalı şimdi
Böylesine kasvetli, böylesine aşksız”
Diyorum ama
Belki de öyle olmasaydım, şimdi olmazdım
Böyle olmazdım
Muhtemelen bu kadar farkında olmazdım
Olmazdı bu Sevgili, o en Sevgili’ye dolmazdım
Ben olmazdım o en gülün yolunda
Olmazdı bu inanç, bu güç, ah! -
Dağlar beni çağırıyor, o en manyetik enerjiler

Gözlerim kapanıyor yavaştan bir yaprak sessizliğinde
Öyle tatlı, öyle hafif, öyle yeşil, öylesine rahman
Uyumak istiyorum
Dinlenmek
Ebedî

8 Haziran 2013 Sevgili Özbek