' Farkındalık ' Şiiri - Özlem Geray

-Ahir zamandır..
Günlerden kim bilir ne
Yıllardan hangisidir bilinmez

Sokak arasında sek sek oynayan çocukluğum
Küsüp gittiğinden beri
Hafızamda esmer zemheri bir boşluk-
………

Aslında hepimiz biliyorduk
Dönüşü olmayan bir yolda olduğumuzu
Ve bu yolculukta ne çok yorulduğumuzu
Yetinemedik nedense bir türlü, payımıza düşenle
Dizginleyemedik daha en başından
Arsız ve anlamsız doyumsuzluğumuzu
Tükenmemek içindi tüketmelerimiz
Var olmak savaşında yok ettik her bulduğumuzu

Gözlerimiz en yükseklere kilitlenmişti bir kez
Çekemez olduk doruklardan aşağı ideallerimizi
Ve sırf kazanmak adına ucuz menfaatlerimizi
Satar olduk bir bir en yüce değerlerimizi
Gerçekte kendi kendimizi katlettiğimizi biliyorduk
Ve biz; bile bile bitiyorduk

En kıymetli mücevheriz değil miydi saflık?
Oysa biz, her şeyden önce masumiyetimizi sattık
Özümüzü dünümüzü, fettan bir dilber gibi salınan
“bugünler” için mi yaktık?
Alevler arasında kavrulurken güzelim çocukluğumuz
Ne de merhametsiz boş bir nazarla baktık
Serde büyümek vardı ya işte, pek aldırmadık
Yarına sıçramış bu amansız yangının kıvılcımları
O zamanlar daha tutuşmamıştık ya, anlayamadık
Biz ne yaptık? ..
İşte şimdilerde bitirmekte bizi
Bu kahrolası farkındalık.

Önümüzde tek şeritlik uzanan bir yoldu hayat
Deli dolu düşmüştük yola bir kez,koşarcasına
Ardımıza bakmadan, geçmişten kaçarcasına
Öyleyse şimdi neden durduk? .. belli ki yorulduk
Hem bir de durulduk ki; çökmüş garip bir olgunluk
Yorulduk, durulduk.. Bu iyi hoş da
Biz ne vakit olduk?