Yürüyorum kalabalıklar içinde
Kimsesiz, masum, çağresiz çocuklar gibi...
Tanıdığım bildiğim hiçkimse yok
Nereye gittiğimi kime gittimi bilmiyorum
Bildiğim tek şey yalnız yürüdüğüm...
Elimden tutup yol gösterenimde yok
Belki varırım biyere diye yürüyorum
Ama sonsuz bi yolda yürümüşüm farkında olmadan...
Kayıt Tarihi : 9.2.2009 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!