Farkında Olmadan Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Farkında olmadan yaşıyoruz, farkında olmadan !
Hergün biraz daha nasır bağlıyor vurdumduymazlığımız.
Hergün biraz daha yasak çiğniyoruz!
Hergün bir adım daha yaklaşıyoruz ölüme,
Samimiyetimiz artıyor Âzrâille farkında olmadan…

Yaşamsal enerjimizin körüğü patlak,
Duygularımız nötürleşti farkında olmadan…

Kutuplarda buz kalmadı,
Kara sevdalarda köz kalmadı,
Gerçek sevenlerimizi göremedik belki!
Sevdiklerimizi yitirdik farkında olmadan…

Çok otobüs geçti,
Çok vapur düdüğü öttü,
Güvercinlerin üstümüze çiş yapmasını bekledik! ?
Son treni kaçırdık farkında olmadan…

Bakışıyoruz,
Konuşuyoruz,
Anlaşıyoruz sandık!
Anlaşılmaz olduk farkında olmadan…

Güldük, neye güldüğümüzü unuttuk!
Ağladık, ağlayış o ağlayış! ?
Notalarda forte, solfej silik,
Bet beniz kaçmış üstelik!
Dom dom kurşununu oyun havasıyla bağdaştırdık!
Dahası; Yine gönlüm hoş değil ağıtıyla halaylar tuttuk!
Mevzuyu dağıttık farkında olmadan…

Sevmeyi şaşırdık,
Olumsuzca şımardık,
Özgürleştikçe laçkalaştık,
Bir beraberliği saçtık savurduk,
Bir çıkmaza düştük her sevdada farkında olmadan…

03.09.2000/ANTALYA
(BİR TOP ATEŞ adlı şiir kitabından)