Tarifi olmayan bir yaşam ilkesinin ortasında bedenler eşlerini Ruhlar ikizlerini arar olmuş… Niyetler farklı istekler artık doyumsuzlaştı Gözlerdeki yaş bile artık tuzunu kaybetmiş Tadını bulmaya mahkûm Yalandan korkar iken yalanı ders edinir olduk Cümleleri kısaltıp tembelliğe doğrulduk Toplumsal dedik isyana yürüdük… Soruyorum bu vatan bize emanet değil mi? Biz bu vatana toprak olacak toplum değimliydik Neyin isyanını güdüyor ayaklı iskeletler Bu bedene canı sen vermedin Hak yolunda eritmen gerekeni hiç yolunda kül ediyorsun Temsili oynayışları kendine yakıştırmışız Biz bunu hak edecek seyirci değildik Arayışları bırakıp başkalaşmış cümleleri toplayıp parçalıyoruz Sonra bir dizede toplayıp sahipleniyoruz Buna o kadar kafa yorarken düşünceleri kalemle sek destanlar çıkarırız zaten Nedir bu direniş yalanı övmek niye, Niye yalan… Gerçekçiliğimiz nerede Dürüstlük kendinden geçmiş Dürüst olanı bile salaklıkla suçlar bu toplum Sahtekârlığın maşası olmuş ruhlar Başarıyı yakalayınca geçmişi silip o noktadan yargıya başlıyor Nedir bu sahtekârlarla uğraştığımız diye bilen Sen o noktaya neyle vardın… haykırasım geliyor Çalıntıları kalıntı haline getirmiş bir toplumun Sahte gülüşlerin anlamsız bakışlarının Soyutlanmış düşüncelerinin… Fala geniş düşünceliğinde boğuluyoruz farkında mısın? Zennehar yılmaz 27.04.2012 20:46:36
Zennehar YılmazKayıt Tarihi : 27.4.2012 21:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli dost.
Sevgili ustadım;
Şiirinizi beğeniyle okudum.
Harikaydı.
Kutluyorum + 10
Yüreğinize salık.
Kaleminiz daim olsun.
Nice güzel paylaşımlar diliyorum.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum......
TÜM YORUMLAR (3)