Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir sevdaya düştüm, gençlik çağım da,
Aşk ateşi yanar, gönül bağım da
Hasret pınarında, derya olup da,
Son defa çağladım, farkındamısın.?
Ellerim elinde, hayat yolun da,
Gözlerim gözün de, hayal kurup da.
Yaşadığım günleri, hatırlayıp da,
Son defa ağladım, farkında mısın?
Terkedip de gittin,ele uyup da,
O güzel günlere, hiçe sayıp da,
Hıçkıra hıçkıra sana bakıp da,
Son defa ağladım,farkında mısın?
Arkana bakmadan, yol aldığında,
Ellerim hava da, boş kaldığında,
Sensizlik acısı,kor olduğunda
Son defa ağladım,farkında mısın?
GÜZEL ŞİİRİNİZİ VE SİZİ KUTLARIM...TEBRİKLER
lütfen dikkat! ilk üç mısradaki 'da'lar bitişik yazılmalı. ikinci dörtlükte ilk mısradaki de bitişik olmalıydı.. böyle küçük hatalar şiirin güzelliğine gölge düşürüyor..
selam ve muhabbetle.
Tebrik ediyorum güzel ve anlamlı şiiriniz için.Saygılarımla...
Tebrikler dostum, ellerine sağlık çok güzel......
Saygılar sevgiler ve tam puan
Bir sevdaya düştüm, gençlik çağım da,
Aşk ateşi yanar, gönül bağım da
Hasret pınarında, derya olup da,
Son defa çağladım, farkındamısın.?
Ellerim elinde, hayat yolun da,
Gözlerim gözün de, hayal kurup da.
Yaşadığım günleri, hatırlayıp da,
Son defa ağladım, farkında mısın?
Terkedip de gittin,ele uyup da,
O güzel günlere, hiçe sayıp da,
Hıçkıra hıçkıra sana bakıp da,
Son defa ağladım,farkında mısın?
Arkana bakmadan, yol aldığında,
Ellerim hava da, boş kaldığında,
Sensizlik acısı,kor olduğunda
Son defa ağladım,farkında mısın?
KUTLUYORUM YÜREĞİNİZİ. ÇOK GÜZEL OLMUŞ. SAYGILARIMLA...
Ellerim elinde, hayat yolun da,
Gözlerim gözün de, hayal kurup da.
Yaşadığım günleri, hatırlayıp da,
Son defa ağladım, farkında mısın?
Ustat her yönüyle mükemmel bir şiir okuna bilir modda yazılmış beyeniyle okudum kutlar saygılarımı sunarım
Gönül yurdunuzdan kopan ,bu duygu yüklü şiiri,yürekten kutlarım.Saygılarımla.Ferudun Özkaya
Nice farkına vardırılmamış sevdalar yeşermiştir ki şairin içlendiği gibi, ama böyle güzelde denmiş mi ola. Kutlarım...
H
A
R
İ
K
U
L
A
D
E
B
İ
R
Ş
İ
İ
R OKUDUM.
TEBRİKLER AĞAM.
SELAM VE DUA İLE.
Gerçekden güzel olmuş sevgili Üstadım.. saygılar sunuyorum.
Bu şiir ile ilgili 68 tane yorum bulunmakta