Ben zannederdim ki
Günümü Güneş aydınlatıyor
Bir sabah uyandım ki
Her yer karanlık ışık sızmıyor
Gökyüzüne baktım umutla
Orda Güneş ışığını saçıyor
Ama bana her yer karanlık
Baktığım her yer kararıyor
Gözlerim mi bozuktu baktım aynaya
Cismim orda bana yansıyor kör değilim
Neden karanlık her yer kap kara bana
Meğer bırakıp gitmişsin beni farkında değilim
Senmişsin günümü ışıklandıran
Senmişsin yüreğimi nurlandıran
Senmişsin beni umutlandıran
Sensiz ben benliğimi kaybetmişim
Ne yazık farkında değilim
Yazım Tarihi 02-02-2001
Salih ÖzalaşanKayıt Tarihi : 2.2.2011 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)