Farkında Değil Şiiri - Andelip Andelip

Bir hayat boyunca gaflet içinde,
Ömür boşa geçmiş farkında değil...
Ruhunda düşmanlık kin var kalbinde,
Her an nefret saçmış, farkında değil...

Yaptığı zulümler bükmüş belini,
Kimse anlatamaz O’nun halini,
Eracif kaplamış şimdi elini,
Ruha şeytan kaçmış, farkında değil...

Sinsi çakal gibi gezer sallanır,
Bir seven görünce hemen dellenir,
Konuştukça nerfet saçıp dallanır,
Her gün zehir içmiş, farkında değil...

İnsan çok nankördür bomboş davadan,
Sanki besleniyor puslu havadan,
Bütün güzellikler kaçmış yuvadan,
Kalbin nuru uçmuş, farkında değil...

Yetmişine gelmiş hakkı bulmamış,
Her an gönül kırar vicdan kalmamış,
Hâlâ sokaklara huzur gelmemiş,
Kalpte yara açmış, farkında değil...

Hakkı hakikatı gözü görmüyor,
Her an nefret saçıp selam vermiyor,
Kalbi kasvet dolmuş akıl ermiyor,
Artık kefen biçmiş, farkında değil...

Bu hali görünce döndü şaşkına,
Herkesi götürdü zulmün köşküne,
Bu nasıl vicdandır Allah aşkına,
Kalbi zulmü seçmiş, farkında değil...

...andelib...