Gönlümde güneşi tuttum da senin için
Sen görmedin; karanlık, ıssız, kör bir kuyu sandın
Bir nadide gül açmıştı yüksek bir dağın tepesinde
Tuttum koparttım onu yolunun üzerine ektim de
Yanından geçerken, onu gariban bir papatya sandın
Sana bakışlarım; bir mahpusun dış kapısından
Özgürlüğe atılan ilk adımlar gibiydi
Gözlerin onları da bir kafes içine koydu
Sana gelirken sevinçten çığlık çığlığa
Bir çocuğun kırlarda kelebekleri kovalaması gibiydi
Bakışların tutup o kelebeğinde kanatlarından yoldu
Senin için avuçlarımda tüm sevgilerimi biriktirmiştim
Bir daha hiç tutmamak üzere avuçlarını çektiğinde
Tüm sevgilerim birer birer döküldü
Köprüler inşa etmiştim oysa cennetin ırmaklarına
“Sana verecek sevdam yok” dediğinde
Önüme saç telinden daha ince gerildi o sırat köprüsü
Gönlümde güneşi tuttum da senin için
Sen görmedin; karanlık, ıssız, kör bir kuyu sandın
Bir nadide gül açmıştı yüksek bir dağın tepesinde
Tuttum koparttım onu yolunun üzerine ektim de
Yanından geçerken, onu gariban bir papatya sandın
Kayıt Tarihi : 21.5.2011 16:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen görmedin; karanlık, ıssız, kör bir kuyu sandın
Bir nadide gül açmıştı yüksek bir dağın tepesinde
Tuttum koparttım onu yolunun üzerine ektim de
Yanından geçerken, onu gariban bir papatya sandın
Sen görmedin; karanlık, ıssız, kör bir kuyu sandın
Bir nadide gül açmıştı yüksek bir dağın tepesinde
Tuttum koparttım onu yolunun üzerine ektim de
Yanından geçerken, onu gariban bir papatya sandın
TÜM YORUMLAR (22)