Bir gün bir an bir çocuk
Nasıl da durmuş öylece
İnsanlar yaşar dururken
Oturmuş pencereye
Bir hüzün varmış kalbinde
Açmış camı yine de
Göğe hemen bakmış ki
Kızıl mı kızıl hemide
Rüzgar da yerinde durur mu
Esmiş bizim kızın yüzüne
İçine dolmuş huzur
Unutmuş hüznü böylece
Yıllar geçmiş aradan
Artık yokmuş yaradan.
25 Kasım 2024
Musa ÖzbenKayıt Tarihi : 23.7.2025 04:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!