Fark Ediş Şiiri - Muhammed Okay

Gün gelir;
Yarınlarını cebinden düşürür bir çocuk,
sonra ıslığını kaybeder bir rüzgâr,
sesini yitirir tüm sözcükler,
kendi alevinde üşür bir mum,
her sabah doğumunu unutur güneş,
ve kendi yüzünü dahi tanımaz insan...
İşte o zaman fark eder,
İşte o zaman anlar ki
hiçbir yaşanmamışlığın her şeyi olmuş.
Söylediği de,duyduğu da
kendinde derinleşen bir çığlıkmış.
Uyuduğu da uyandığı da
Soluk kesiklikleri ,
nöbetler arasında geçirdiği
firari gece uykularıymış
Baktığı da, gördüğü de
Paslı parmaklıklar ardındaki
simsiyah,yasaklı bir gökyüzüymüş.