anlamak kimileyin sırtımda kimileyin penceremde çiçekli pazendir
ve her defasında kovalar beyaz tavşanı
nereye dönsem ucube bir haksızlığa çarpıyorum
caddelerin kalabalığı bu yüzden
bu yüzden bu kadar yüksek yapıldı evler
bu yüzden burjuvazinin canavarları sosyal ağla avlanır oldu
algı en saygın silah olarak yerini aldı
ve ben artık gitmeliyim ocakta yarınım var
mühürleyince bugüne yumuşacık servis edilecek.
yaşamak bir yalandan ibaret
cır cır böceğinin yalanından.
renkli kanalların siyah beyaz masalarını istila etmek
ve karıncanın istifini pipetlemek diyalektiğine devlet diyorsunuz
duymuyorum duymuyorum
tavşan deliği arıyorum
duymuyorum sizi.
üzgünüm ve üzgünlüğümün çürümek gibi bir sırrı var
fazla ısıtılmış ve acımış
ellerim, gözlerim ve kalbim
içimde koskocaman bir çocuk
koş tavşan koş.
ölsün artık o içinizdeki tanrı
dize getirme merakınız hep bundan
ölsün
ki bükebilesiniz dizlerinizi
ve akşamleyin uyanan bir halk için
artık iftar vakti.
20mayıs2022
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 08:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
