Fareli köyün... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

kapattım kapıları
birer birer
hiç bir yerden
girmesin diye fareler
yine kemiriyordu
içim içimi
sabır ediyordum
ki bu geçicimi
fırsatmı bulamadı
çıkmaya dışarı
dolaşırken beynimde
o haşarı
ne yapıpta
kapı dışarı atmalıydım
dışarıdakiler girmeden
kapatmalıydım
nerdeyse içecektim
fare zehiri
daha akıllıca buldum
biraz tehiri
dedim ki;
beslesem bir kedi
hayalimde ki fareyi yedi
lakin
nereden girecekti
peşinden tüm fareler
gelecekti
baş edemezdi
tek başına hepsiyle
oynatırlardı onu
tepsiyle
vazgeçerken...
bir anda dedim tamam
zoraki onu dışarı atamam
karar verdim
onu eğitecektim
şiddeti bir kenara
itecektim
aldım elime bir kaval
bakıyordu ona
aval aval
bildiğim havaların
hepsinide çaldım
o kadar oldu ki
çok alçaldım
bırakmıştı artık
kemirme işini
fırçalıyordu sivri
ve kanlı dişini
pişmanlık her halinden
belli oluyordu
o sinsi bıyıklarını
bir bir yoluyordu
göz yaşları
oldu duygu seli
boğulurken tuttu
uzatılan eli
bir çırpıda çıktı
beynimden
mutlu bir beydim
artık ben