Farelerin Türküsü Şiiri - Abdülkadir Güler

Ucuz diye bir haneye yerleştik
Gece - gündüz farelerle dertleştik
Daha sonra savaş çıktı ödeştik
Kitapları parça etmiş fareler

Bir köşede birkaç kuruş saklıydı
Acıkmışlar zavallılar haklıydı
Kimi boz benekli, kimi daklıydı
Paraları harap etmiş fareler

Koca bir yıl, on iki ay,dört mevsim
Farelerle ben kavgamı sürmüşüm
Tuzak kurdum, zehir attım tüm işim
Yorganları parça ekmiş fareler

Hanım dedim, bileziğin satayım
Şöyle güzel bir kaleşinkof alayım
Gezden, gözden, arpacıktan atayım
Yastıkları parça etmiş fareler

Birgün reis gelip, masama durdu
'Ateş kes yapalım' diye tutturdu
Bazan yalvardı, bazan kudurdu
Halıları parça etmiş fareler

Çok kızmıştım, ateş kese yok dedim
Bir kez daha bıçağımı biledim
Size karşı, benim kinim çok dedim
Mintanları parça etmiş fareler

Zaman zaman farelere çok azdım
Hepsinin mezarı elimle kazdım
Gerçek olan bu destanı ben yazdım
Fistanları parça etmiş fareler

Kimi kaçtı, kimi öldü, yok oldu
Kara kedim bu şölende tok oldu
Hey Geylani, yeter artık çok oldu
Evi, barkı harap etmiş fareler.

Kızıltepeli Aşık GEYLANİ
(Abdülkadir Güler)
14. Ekim 1976- Diyarbakır

Şiirin Hikayesi: 1976'lerde Diyarbakır'dayım. Bağlar Mahalesinde oturuyoruz.Gürsel Caddesi'nın yakın bir yerinde. Komşularımızdan, Ayşe hanım bizim eve çay içmeye gelmişti Ben de başka bir oda da bir şeyler yazıyordum O an da Ayşe hanım bizim hanımla dertleşiyordu, farelerle başı dertte olduğunu söylüyordu. 'Kele Zehra Hanım, evimize fareler dadandı,şaşırdık kele bacı. Birkaç kuruşumuz vardı, bir kenarda saklıydı, yiyip parça parça etmişler, orta da ne halı kalmış, ne yorgan, ne de kilim, yastık kalmış. Bunun bir çaresi çaresi yok mu? Bizi perişan ettiler bu fareler ' diyerek bizim köroğlu ile dert yanıyordu.. Daha doğrusu dertleşiyordu. İşte on günlerin anısına ben de duygulanıp bu şiiri yazdım. Zaman zaman köylülerin farelerle mücadele ettiklerini de basında okuyoruz. Fare deyip geçmeyiniz.