Zamanı kendine köle sananlar
Eceli gelince anlar suçunu
Varlığın gücüne hep aldananlar
Neden beyazlatır? Siyah saçını.
Her şey eskir, çürür aslına döner
Doğada her rengin ışığı söner
Beden sükut bulur acılar diner
Asla ayrım yapmaz toku açını.
Yaşamı sevdiren umuttur bize
O an yaşam şirin görünür göze
Lakin dermansızlık çökünce dize
Kaybettik zamanın kaçta kaçını?
Belki aldanmadır özlem dediğin
Kavuşmakla olmaz her istediğin
Noksanı biter mi? Eksik gediğin
Bazende sattırır kurban koçunu.
Durmuş oğlu umut olsa da çare
Çare fayda etmez onulmaz yare
Akılda aynı mı? Kediyle fare
Kedi mide düşler, fare kıçını!.
Kayıt Tarihi : 9.7.2021 09:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!