Fare Gibi Şiiri - Ahmet Çelik

İblis tenden uzak dur dağlar kadar günahım
Ben doğru aradıkça sen aklımı çelersin
Uykulardan münezzeh benim güzel Allah’ım
Evren denen beşikte dünyayı mı belersin?

Uygun adım yürürken bırakmıyor hevesim
Arzda tadilat varmış mutlu yalnız bir kesim
Hayal bataklığından uyan artık sen nefsim
Koyun ettin bizleri bir gün sen de melersin.

Bilançomuz zararda tükenmiyor iç kahır
Cepte mangır sefası zil öttürüyor zır zır
Biz dışarda ararken Âdem’in kendi bir sır
Kötülük harmanında sallayarak elersin.

Bedenle ruha öğüt herkes kendi yoluna
Bir ahenkle çarpar o çok dikkat et soluna
Susarak sabrederken şifa vardır kuluna
Kalpte paslı arzuyu bıçak deyip bilersin.

Sonsuzluğun tohumu nefes öyle bir anki
Gece gündüz dönerek yaşanan çuval sanki
Ölüm dahi ölecek zaman buna inan ki
Hayat dişlerin keskin fare gibi delersin.

02.04.2018
Ahmet Çelik