bitişler geçidi yaşadığım
sıra sıra tükendi değerler!
şimdiyse son!
ben düşlerimde bir labirent faresi,
sen çıktın, ben kaldım.
ve senin ellerindeydi çıkış işareti,
sen çıktın benden, yok kaldı!
asma bahçelerden sarkıyorum
bir devin kafa tasında,
adına aşk diyorlar karısı ayrılık
bir hücre yetiyor bana aklında
ben o devin gözlerini hiç görmedim,
akşam çayı yatsı namazı
dev için değişen bir şey yok
zaman akıyor kuluçlarında
ben hep aynı hücrede hapis
işareti kayıp
kendi içinde labirent bir hücrede
peki ya sen canım nereye kaçtın
o devin eşiyle!
Kayıt Tarihi : 6.2.2004 21:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
MAVİ GÖZLÜ DEV, MİNNACIK KADIN
VE HANIMELLERİ
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan evin.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliiiii
hanımeli
açan ev..
NAZIM HİKMET RAN
....Şiirin bana nedense Nazım ustanın bu şiirini anımsattı...
Sevgiler...
TÜM YORUMLAR (1)