Fânus Şiiri - Aydın Duran

İnceden biraz hislenince
Gölgeler yüzüme inince
Ay arpa boyu yükselince
Ayık kafayla mayhoşmuşum
Gözlerim açık uyurmuşum

Tuhaf bir hâl beni sararken
Dumanlar başımda tüterken
Şarkılar seni fısıldarken
Akıl uçup gitmiş, bir hoşum
Sen mahpusuna, hapsolmuşum

Bu böyleymiş yüz de yaşasan
Aşk perdesinden öte baksan
Hele nasıl diye bir sorsan
Zaman geçmiş ben durmuşum
Sevdikçe sende kaybolmuşum

Sorma bilmezler bu halimi
Celale yorarlar cemalimi
Kırk olsam bile kemalimi
Bir anda atıp unutmuşum
Seni andım yine, sarhoşum

Ah bu duvarlar konuşmuyor
Gece sabaha kavuşmuyor
Aklım senden öte aşmıyor
Aşk kafesinde ben bir kuşum
Sen tuzağında tutulmuşum

Hayyam’dan beri rubailer
Boşa konuşur boşa söyler
Ne huriler, ne de periler
Meğer hikaye duymuşum
Senden habersiz avunmuşum