“Gölgeden kalıp” mı; sokma içeri!
Umutlar kararır, bozma düzeni.
El diliyle sevme, gerçek seveni
“Tamu” ateşine düşü verdirir.
Faniden bekleme baki şeyleri,
Rüzgâra kaptırma ümitlerini.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta