Dost bildim ben hep yüzüme güleni.
Hiç düşünmez idim beyaz kefeni.
Evimden, yurdumdan attılır beni.
Şu fani dünyada kiracıyım ben.
Nerdedir dostlarım göremiyorum.
Derdime çareler bulamıyorum.
Zamanı geldide haydin diyorum.
Şu fani dünyada kiracıyım ben.
Yol yürümek için yoktur mecalim.
Tutmuyor dizlerim, görmez gözlerim.
Nere uçup gitti ah! O gençliğim?
Şu fani dünyada kiracıyım ben.
Ömür denen sermayede tükenir.
Bir gün gelir konuşan dil tutulur.
Faydası olmaz ki, mal ve oğlunun,
Şu fani dünyada kiracıyım ben..
Kayıt Tarihi : 24.5.2006 19:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Sandıkçıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/24/fani-dunyada-kiraciyim-ben.jpg)
Vuslata iki adım mezar ve mahşer kaldı
Vahalar kum yığını, gülşende güller kopmuş
Dünya denen şu zindan, kurtuluşa tek kapı
Vuslat için kapıyı kırıpta çıkıyorum
O son güne merhaba ve şimdi
Susuyorum
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (1)