Yeter Aldığın Şiiri - Midayet Kara

Tüm hayallerimi yıkıp, derbeder ettin
Acılarla bıraktın sen, canıma yettin
Yıllarca çektirdin bana, artık sen bittin
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

Yeter artık, çektiğim onca derdim vardır
Kimine dağlar ova, bana dünya dardır
Sanma çektiğim bu çile, yanına kardır
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

Hayatımı mafettin, günümü kararttın
Yetme dimi yaptığın, her günü arattın
Kullanıp kullanıp da bir kenara attın
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

Nereye elim uzatsam, bağlarsın kolum
Ne istedin hayatımdan, hep ettin zulüm
Yapılanları yazmaya, varmıyor elim
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

Bu dünya fani dünya, yaşam ise yalan
Var mıdır dertsiz kedersiz, evinde duran
Dünyada kalmadı kimse, halimi soran
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

İzin ver koca dünya, burada kalayım
Aldığını ver bana, kurbanın olayım
İşin sonu nere varır, nerde durayım
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

Yükü yükledin sırtıma, kırdın belimi
Neden hep bağladın, ayağımı elimi
Ne verdin ki bana, susturasın dilimi
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

Aklımı aldın benden, başım eğe eğe
Hayatımı mafettin güldürmedin niye
Bütün dertleri yükledin, çiledir diye
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek

Diyor ki Midayet ‘im, kime ne sorayım
Beni hiç güldürmedin ki, nasıl güleyim
Mutluluğumu ver bana, canım vereyim
Yeter benden aldıkların, ey zalim felek
(0276) Aralık 1985