Ey nefsim! Bu dünya fânidir fâni!
Senden öncekiler nerede, hani?
Dünyalık hevesler kör etti seni
Her şey kör gözüne para göründü
Günâhlar işledin, pişman olmadın
Hiçbir hevesattan geri kalmadın
Âhiret yoluna tedbir almadın
Günâhlardan kalan yara göründü
Dedeler, amcalar, büyükler nerde?
Hepsi de gitti bak kara yerde!
Unutma! İnsanlık hepsi seferde
Önden çekildiler sıra göründü
Burada ebedî değilsin heyhat!
İster hazırlan istersen hep yat
Şu ana kadar bunca yıl hayat
Geriye baktım, zira' (1) göründü.
Namazını erken kıl kalma yaya
Kalbine kût (2) olur kabrine ziyâ (3)
Kalan ömrünü sen verme zay’a (4)
Cehennem yakacak çıra göründü
Nereye varacak bu gidiş böyle!
Ameller eyle, tevhidi söyle
Gecikme nasûh (5) bir tevbe eyle
Ecelin yaklaştı kara göründü
1. Zira' Dirsekle orta parmak ucu arasındaki kısmı ifade eder
2. Kût: gıda, azık.
3. Ziyâ: ışık, nur.
4. Elden çıkma, kaybolma.
5. Şartlarına haiz olan ve tövbe etmeden önceki vaziyet ve duruma bir dahi dönmemeye kararlı olarak ve en sâfiyâne niyetle yapılan tövbe.
28.05.2020 Bursa
Kayıt Tarihi : 12.6.2020 05:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli kardeşlerim, ben bu dizeleri «DÜNYANIN FÂNİLİĞİNİ» kabullenmede nazlanan kendi nefsime söyledim. Duaya vesile olması için de paylaşayım istedim. İstifade olunur ümidiyle!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!