Fani Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Ölüm tek bizi ayırmış fani dünyada.
Yüzün hiç unutulur mu hani rüyada?
Sözün bir emir olurdu safi hülyada...
Acı yaz körük nar ile yansın rüzgarda.

Lale lal kaldı gidince sensiz ücrada.
Gülün al rengi solarda yaban tüccarda.
Sözün bir emir olurdu safi hülyada...
Mızrap vur tele can alsın kansız düşmanda.

Kalem al narin eline yazsın günahı.
Şiir yaz diyen dilimde bilsin hüsranı.
Sözün bir emir olurdu safi hülyayı...
Ölmek isterdim seninle melek olmayı.

Garip Âşık Şâh-ı Kebir özler sultanı.
Kara zülüfler yaralar kurban muhtacı.
Sözün bir emir olurdu safi hülyayı...
Beni tek yalnız bıraktın astın urganı.

Aşık Şah-ı Kebir