Faldır Fuldur Şiiri - Habibe Merih Atalay

İncir Ağacının yanı başında bir Gecekondu
gerekmez içindekilere coğrafya, matematik
fizik filan falan, en zengini onlar,
sahipler bir İncir Ağacına.

neylesinler kerat cetvelini, pergeli, lügatı
aksa'da damı yağmurlu kış geceleri
eksilmez sımsıcakcık düşleri
onlar hep mutlu hep mesut yaşayıp gidebilirler
dokunulmasa, incitilmese ah! İncir Ağaçları.

düşünemeyiz, Ne incitir ne küstürür İncir Ağacını?

Yok sayılmaları: sebep,
Sepetler doldurulmadan
onun o bal akma mevsiminde meyveleriyle,
dökülüp yerlere epir sapır,
ayaklar altında ezilmeleri..

içli bir seslenişti belki o duyulmayan İncir'inki de

Bir incir tanesi için bile beslenebilir saygıyı
insan kendine beslemez mi ola?

beslerdir elbet.
kaçı incindi\incitti
kaçı sakındı\sakladı...

o dibindeki İncir Ağacının beslediği kadar
beslemedi, korumadı içindekileri
Gecekondusunun.

Gecekondu ve İncir Ağacı
sahiplerdi içindekilerle birbirlerine...

ama geçmiş ola.

yok artık hiç biri
ne onlar
ne o gecekondu
ne İncir'ler ne de Ağaçları...

bir zamanlar...
Bir İncir Ağacının yanı başında bir Gecekondu vardı
gerekmezdi içindekilere başka bir Evren.

Şimdi bir Evren var ki Şehirlerde Bambaşka zincir eliyle
boynu bükük o güzelim bahçe İncirlerinin
bal akma mevsimlerinde dizilmekten
değil sepetlere: sebep, asvaltlara gömülmekten.