Falcının Şiiri Şiiri - Arife Kalender

Göklerini toprağa mı gömdün sen
ne kadar peygamberin var hepsi sakal
nerden başlasam kulpa yakın yerden
yüreğin kabarmış a canım
bağla ırmağı sel götürsünler

Ayyy! Sensin bu bir bakıversen
denizi içinde coşturan kadın
nasıl vuruyorsun hüzünlere köpük köpük
çok korsan beklemişsin aşırsın uzaklara
bunlar hane içi, iri ufak balıklar
yıldızlar mı kaymış ağlarken ara sıra

şu adam, sandalın mıydı binip geceleri
ya da nasıl söylemeli, yani çıplak bir at gibi yularsız
önce o mu görmüştü, gözü göz değil
nazar diyorum, etin kabarıyor soluk soluğa
bu yol inişlerin, bunlar yokuşlar
iftira mı kirletmiş tenine kara

Ah ciğerim bakla da atarım sana
bunlar çekemeyenler, ihanet ve muska
bir bilinmezin var ölüme benzer
kapanmış bir kapı önündesin, birisi açılacak
dudağın kıyısında sevinçlerin ufacık
adağın var, mumun yanar geri gelmez bir aşka

eski bir güvercin beklenen haber
alacaksın da yerini değiştirecek çarşamba
durmadan bir pazar göreceksin uykusunda gülümseyen
kötü bir rüyan silinecek, yorumunu anlat suya
öldüklerini gömmeyi biliyorsun, yine gömeceksin
sonra kalkar gibi toprağın altından
işte şurada ömrünün damarları ayakta

ben bilmem iki gözüm, içime doğuyor da
yüzün söyler, elin söyler, gözlerinde bir serçe
dil bulurum bakışlarına denk
yabancı değilim kendimi katarım sana
kimisini ağız söyler, kimisi telvede biçim
ne çok hayatlar var bak istersen fincana

falsız kalma a canım
yüreğin açıldı bak
yol görünüyor tabakta