Falcı Kadın Şiiri - Bayram Çinkil

FALCI KADIN

Üç vakte kadar demişti bu falcı kadın:
Tam üç yıl oldu.
Ne gelen var,
Ne giden.
Odam dağılmış,
Kapılar kapalı,
Çeşmeler kesik,
Pürsek bağlamış camlar..
Galiba beni bir yalnızlık,
Bir de, anlarsa ölüm anlar.
Üç vakte kadar demişti bu falcı kadın:
Yalancı çıktı herhal..
Bak, gönül bahçem de yeşeren
Bir tek dal bile yok.
Aşk evimin can duvarları
Öbek öbek kuzulamış gider.
Bilmem ki dostlarım,bilmem ki
Bu; yanlızlık oduna düşen çaresiz
Acep ne eder?
Üç vakte kadar demişti falcı kadın:
Bütün sıkıntılarım geçecekti hem..
Yıllardır gülmeyen bu tâlih,
Nihâyet en sonunda gülecekti hem.
Bol para demişti bir de,
Rahat bir yaşam.
Bir de bir kız görünür ki kısmetinde..
Öl deyince ölüp, kal deyince kalacaktı hem.
E artıkın! . Şam’da çalasın,
Halep’de oynayasın a oğul! demişti bir de..
At bakayım bahşişimi, demeden önce.
Kesin mi? diye de sormuştum.
Tavşanını gösterip eliyle,
Aha! ben de bu cangozun yalancısıyım, demişti.
Bu zamana kadar
Bana hiç yalan söylemedi, demişti.
Demiş işte, demiş..
Bal gibi de demiş.
Yalancı falcının, yalancı tavşanı.. ne olacak?