___ Falcı Kadın ___ Şiiri - Berkan Koloğlu

- a be, civan yiğidim gelsen be gara gözlüm
şuracığa üç kuruş atsan be yaa, helâlden
hele uzat elini bakıvereyim fala
söyleyeyim ne varsa geçmişi geleceği… /
_____________________________

Gelme, be falcı kadın.
içimdeki gam gibi sen de üstüme gelme…
ne inandım ömrümce, ne de baktırdım bir kez
şifa yazılmaz falda, fal baktığın aya'da
hangi elin ayası içinde çizgisiyle
bir ömrün tüm gizini gözüne resmeder ki?
Bakıp ne göreceksin
yaşanmamış ömrü/mü eller mi anlatacak
ardından yetmez gibi ömrün sonrasını da!

sen vazgeç fal işinden varsa devası dalda,
uzat ki sıkı sıkı sarılıp tutunayım şu el kadar serçenin
yorgunluğunu alan medetle tutunduğu, incecik titrek dala.

“hak edersin o zaman, bahşişi en helâlden”

Dediğin doğru olsa,
görebilsen her şeyi, geçmişi geleceği
düşüncemi hissedip falcılara güvensiz olduğumu sezerek
gelemezdin yanıma
elimden vazgeçerek baksaydın gözlerime
hatta g’özden içeri / anlardın, hem falcıya
hem de baktıranlara itibar etmem hepten.

çünkü; bıkmışım artık insan gibi görünüp
üstüne ten giyinip onu andıran etten!

hem, doğruyu söylesen görseydin hakikati
kendi eline bakıp kurtarırdın kendini
üç kuruş almak için medet ummazdın benden

tut ki bir an yanıldım ve uzattım elimi
bakıp ne diyeceksin elimin nasırına?
çok çalışmış “sevmeye” yazacak mı nasırda?

daha öğrenmedin mi?
‘ten’ merkezli aşklara rağbet var bu asırda!

ete bakıp her şeyi görebilmekse hikmet…
asırlık nasırlarla, avucum / bende kalsın
al işte…
neticede, yüreğin mayası et.
tutabildiğimce bak, yüreğime bir ayna
bakalım görünür mü kabuk bağlı yaranın
ve kabuğa sebebin bende kalan g’izleri?

kimseye sır vermeyen kalbin sırrını çöz de
başka aşkla kıyas et, veyahut başka dertle!
ne g/öze, ne elime ve dahi başka kalbe
baksan da bulamazsın! …

madem ki ısrarlısın, nasılsa meyim bitmiş…

bir kahve isteyeyim kapatmaya niyetle
-ister kırk yıl hatrına istersen üç kuruşa-
telvesinde gördüğün yollara bakıp söyle
kaç aşka, kaç zamana ve ardında kaç derde
randevu var ömürde?

fincanımı kapattım onun dibi soğusun
ömre veda vaktinde toprak beni soğursun
sende sin’imi kapat, tenim gibi soğusun