Falcı Kadın Şiiri - Kamil Mehmet Tuncer

Bira fıçısının üstündeyim
Önümde çizik tahta masam
Bir bardak biram,
Yarım tabak kalmış çerezim
Patateste söylemiştim
Ama halen gelmedi kalabalıktan
Yine düşler alemindeyim
Yavaş yavaş dönüyor Dünyam
İçtiklerim değildi
Beni bu kadar sarhoş yapan
Bir kadın belirdi önümde
Elinde çiçek sepeti
Ne satacaktı ki bana
Bu masada oturan yanlız adama.
At bi beş lira,
Bakayım senin falına, dedi;
Ne inanırım falcıya nede fala
Serdi baklalarını, Nostaljiden
Eser bile kalmamış masama
Uzattım paramı tuttu elımı
Bir üçgen var elinin ayasında
Ortadan ikiye bölünmüş,
Kurtar kendini bu girdaptan
Ayrılmak üzeresin ruhundan
Bak şu uzun çizgine
Nasılda ayrılmış kısa sürede
Baktı boş gözlerle bana
Attım elimi cebime cıkardım
Vermek istedim o sevimsiz falcıya
Kaldırdım kafamı ne falcı kadın
Nede baklalar vardı ortada
Sadece bardağımda azalan bira
Yeter artık dedim
Dışarda yağmur çiseliyor
Islansam ne olur yürürüm bu yolda
Ben bir yol ayrımındayım
Köşede yine o falcı, eli havada
Gösteriyor bu yoldan yürü
Der gibi bana
Nasıl dinlerim onu
Ben sana inanırım sana