Falanmış Filanmış Meğer Aşk Yalanmış!

Yatağımdan irkilerek uyandım. Saat ilk kez bu denli, geç olmuştu. Gece olanlar neyse ki bir kabustu. Dört yıllık aşk son bulacak bizi satın alacak para bulunacak değildi ya! Bu gün yaşadıklarımdan farksız bir kabus, bunu nereden bilebilirdim ki.

Yüzümü yıkadığımda sular bir gözyaşı gibi aktı tenimden, ıslaklık gitmeyecek gibiydi, biliyordum ben ağlamazdım ağlamadım da! Havluyu yüzüme dokundurduğum anda telefonun sesi... Neşe ile çalıyordu, bir veda busesi getireceğinden habersiz! Titrek bir ses ve düş kırıklıkları ile dolu kalbe zararlı sözcükler, meğer filmin son perdelerini oynamış, falanmış filanmış, para aşka sahip olmuş, sözler yalanmış, tutunacak dalım kalmamış. Bedenim sessiz sedasız yere yığıldı. Dudaklarım susmak bilmedi ve ‘’ Seni sevdim diye beni üzme. Yoksa mutsuzluklarımın bedeli kalbimde idamın olacaktır. Cezamı aşk tanrısı aşk kitabından değerlendirse de, senin idamın zaten benim ölüm marşımdır. Seni sevdim diye uzakları mekan belleme, duygularım kaçtığın yerlerde dolaşacaktır. Sakın kimseye sevdiğini söyleme, oda sana kanıp benim gibi yanacaktır. Kalbimde idam etsem de, damarlarıma gaddarca aşıladığın bağımlın yaptığın o sevgini temizleyemem ki. Hayatımdan çıkartsam da başkaları ile tanışsam da, başka eller ile vicudumu ısıtsam da, ben seni unuttuğumdan bahsedemem. Bahsettiğim tek şey, yine sen olursun yine sen!

Unutmaman gereken, yere yıktığın bu bedenin faturasını ağır ödemeye mahkumsun. Yüreğin yetmedi sevgime, sen, sen değildin değiştin. Ama ben hep bendim, doğarken de tektim. Şimdi ise yekim. Kahrımı da çekerim, yarınlarına bulaşmam yemin ederim, ama şunu iyi bil ki sevgilim; Yine gün doğacak, akşam olacak. Sen maçı kazandın ama gör bak şampiyon kim olacak!