Fal II Şiiri - Emre Korkmaz 2

Bir tuhaf alametsin seviyorum seni
Gül suyu kokulu okul bahçesi,

Yetişip giden bir saray var gök uçlarında
Bulutlara engel olamıyoruz bilge kişi
Canavarın zindanı bu semtte
Sadece resmi gazete çıkartır kendisi

Bin yaşatan insanların koynundan çıkıp
Isırıp duruyor o yılan fikirlerimizi,
Sizin de, gelmeyen çocuklarında
Geleceği varsa da geleceğinizi, geleceği

Nasıl başına buyruk içer rüyaları,
Yeni yeni türemiş ağıtlar yakınıyor zindanlarda.
Bizde yakıyoruz gömleğimizden kopan bez parçasını,
Üstüne üşüşmüş mürekkep damlasıyla
Ve kokusu sinmiş olan o sonu bilinmezlik dumanını,

Buradaki insanların o muhterem insanlıkları
Fidan dibi biten bir gölge kadar,
Bir fincanda biten her ne varsa
Duymaz uydurur sağır,

İnsanlık bu çağda hala çoksun bize

Hoşça kal,
Ağır ağır.