Fal Falı Şiiri - Sencer Başat

Bir insan, ne kadar insansa öyle
benim de, böyle esrimiş sevgiliye…
Yalan, serserice koştuğum
konuştuğum yalan
Her eski sevgilinin hakkı saklı
bir yeni sevgilide

yeni sevgiliye…
Ölüm, içi boş kalırcasına çırpınan
ve açılmaya yüz tutan
bir tabuttu açık denizimde
Doğru, serserice sevdiğim
seviştiğim doğru
her yeni sevgilide

her yeni sevgiliye…
Yuvası yıpranmış bir ıskarmozda
çekilir kürek, o yabancı elde
sırtımda şehvet ayrı bir sel
tırnaklarının izinde
Her şehirde ayrı bir yel
her denizde ayrı bir yelkenliyi sürüklemede