Fakirlik. Şiiri - İshak Özlü

Fakirlik baba mirasım, söyle seni ne yapayım,
Kolun bacağın kırayım, dağlar ardına atayım.
Acar yiğidi göçüren, taze yüreği çürüten,
Yetmiş bohçaya sarayım, ateşe atıp yakayım.

Kapının önüne koyup, vursam tekmeyi atılmaz,
Çeksem yularından tutup, varsam pazara satılmaz.
Hayatımı zindan eden, evimden uzak olası,
Kış ayazında sarılıp, alsam koynuma yatılmaz.

Babam gideli yıl oldu, çöreklendin ocağıma,
Gül benzim sararıp soldu, takat gitmez bacağıma.
Püsküllü belamısın be, çık git gayri hayatımdan,
Yedi yıllık süren doldu, sığmaz oldun kucağıma.

Özlü'dür söyler sözünü, fakirim düz yolda şaşar,
Cin,peri görsün yüzünü, fakirlik dağları aşar.
Yalan dünyanın tadına bakmak yazılı değilse,
Toprak doyurur gözünü, yalandan bir insan yaşar.