Fakirlik Şiiri - Abbas Paksoy

Fakirlik
Gün oldu, kurbağa çıktı karşıma.
Çok şeyler geldi, şu garip başıma.
Sakın dokunmayın, yastık taşıma.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Çarşıda, yiyeceğin çeşidi çok,
Gelince eve, bulgur var, yağı yok.
Artık yemeği, çöplüğe atan çok.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Tüp gaz, tuz, ekmek hiç biri de yok.
Evimde cirit atan, fareler çok.
Ey Rabbim nolur, birazda bana bak.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Yatmıyoruz, bizde çalışıyoruz.
Çek, bono, senet falan yazmıyoruz.
Elimizden geleni yapıyoruz.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Ağzımızda, fazla bir şey demeyecek.
Artık, yemek olsa da yemeyecek.
Gayrı, böyle aç açık yaşayacak.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Sahtekâr, sözünü niye tutmuyor.
Fakirlik, benim başımdan gitmiyor.
Aç insana, çeyrek ekmek yetmiyor.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Burda, baba oğla, sahip çıkmıyor.
Anada, öz evladına bakmıyor.
Kardeşte, kardeşi niye haklıyor.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Kendi elimden, gurbete atarsın.
Beni, gurbet elde, niye tutarsın.
İçtim seni, zehirden betersin.
Beni gördün, kör olası fakirlik.
Dinimi, yüzüne maske almışsın.
Hakkımıza, balıklama dalmışsın.
Kader gibi, içimizde kalmışsın.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Gönül ister ki, nice yemekleri.
Bulgur imiş, fakirin alın teri.
Tatlı yemekleri, götürün geri.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Denize düşen, yılana sarılır.
Fakirin defteri, tezce dürülür.
Zengin, gerildikçe daha gerilir.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Paranda yok ise, hayli çok derdin.
Hastaysan, boşa uğraşma, geberdin.
Kokuyor donun, altına becerdin.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Sorarsın cebine, paran niye yok.
Astarı çevir, dibine iyi bak.
Fazla uğraşma, elini geri çek.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Daha, namusumuzla duruyoruz.
Hapishanelere, biz giriyoruz.
Usanmadık, yolunda ölüyoruz.
Beni gördün, kör olası fakirlik.

Görenler, bana delidir diyorlar.
Halime, şöyle bakıp, gülüyorlar.
Bu, PAKSOY’a bir zulümdür diyorlar.
Beni gördün, kör olası fakirlik.