Fakirliğin Sevdası Şiiri - Fatih Çınar

sen varya hani şu sabah ezanında
halk ekmek sıralarında beklediğim
hani şu apti bakkalın kireç gibi peynirini yediğim
gecenin bir vakti aylardanda temmuz ya
teybe bir ferdi baba koyupta
sonra bir sigara efkar dağıttığım zamanların aşkısın
sen benim fakirliğimin sevdasısın
zengin olunca terk ettiğim
ama ben zengin olunca duygularımı kaybettim

sen varya hani şu sabahın kör karanlığında
işe gitmek için ayaklandığım
beklerken gençliğimi eskittiğim
yirmidört numaranın
ve yine işe geç kalıpta patrondan tekdir aldığım
zamanların aşkısın
sen benim fakirliğimin sevdasısın
zengin olunca terk ettiğim
ama ben zengin olunca duygularımı kaybettim

sen varya hani şu pazar günleri
hasan abilerle top oynadığım
sonra kahvede pişpiriğe daldığım
ve hep ağladığım zamanların aşkısın
sen benim fakirliğimin sevdasısın

sen varya hani şu senin için
mahallenin demir başlarıyla kavga ettiğim
lisenin önünde gelişini beklediğim
hani şu kadir abiden alıpta
ümit yaşarın şiirlerini ezberlediğim
ve her gece sana söylediğim zamanların aşkısın
sen benim fakirliğimin sevdasısın
zengin olunca terk ettiğim
ama ben zengin olunca duygularımı kaybettim

sen varya hani şu bir pantolon bir gömlek
yabanlığımın olduğu
hani şu giyerken yamalı yamalı
gözlerime yaş dolduğu
ve sonra utancımdan o yaşların hep kuruduğu
zamanların aşkısın
sen benim fakirliğimin sevdasısın
sen varya hani şu stada girdiğimiz son onbeş dakika
ve sonra elimizde bayrak gezdiğimiz sokaklarda
ve bağırdığımız rerere rarara
sen sen benim o takımı tuttuğum zamanların aşkısın
sen benim fakirliğimin sevdasısın
zengin olunca terk ettiğim
ama ben zengin olunca duygularımı kaybettim