Fakirin Sofrası Tamtakır

Size soruyorum dostlarım, feleğin bizimle alıp vermediği ne?
Bu yalan dünyanın derdi yüzünden
Benim memleketimde
Piyasalar alt üst oldu
Zam hep yukarı, yukarı çıktı
Aşağı inmedi
Kalmadı fiyatların ayarı
İnsanlar hüznü yaşadıkça
Kira verecek
Güçleri kalmadı
Fakir, fukaranın karnı aç
Zeytin, peynir, soğan hayal oldu
Yıllardır
Garibin, yetimin yüzü gülmüyor
İşçiden
Köylüden
Geçim telaşı
Yok olmanın korkusu var
Elinde avucunda
Bir şey kalmayan
Canından bezmiş
Çok insanlar
Birde ülkeyi soyup soğana çeviren
Azınlık zalimler var
Aydınlığı katleden
Körolası
Çırılçıplak yoksulluk
Hangi taşı kaldırsak
Altında
Çığlık sesleri
Umutsuz bakışlar
Ölümün soğuk yüzü
Bozguna uğramış paramparça yaşam
Kanayan yürekler, seller sular gibi coşan gözyaşları var

Günümü karanlık eden, sevmeyi- umudu insana unuturan felek
Perişan eyledin eşimi, dostumu, kardeşlerimi
Bendeki gibi
Ellerinde, avuclarında ne varsa aldın
Bizim
Mutlulukla geçmeyen
Günlerimiz var
Fekek
Dert içinde insan güler mi hiç?
Emeği yağmalanmış insanların
Derdi çok
Bak hiç gülmüyorum
Gülmüyor yüzüm
Acılar
Yüreğimde mekân tuttu
Dünyam buz bağladı
Hayat çok zor
Yetti artık
Bahrımı, yazımı istiyorum
Bu hayat bu insanların çilesi yazgı, kader değil
Zam üstüne zam, acı üstüne acı, dert ve çile hiç istemiyorum

Bir menzile doğru ve bir bilinmeyene  doğru koşuyorum
Aydınlık hep karanlık içinde
Yaşam körebe
Oynu
Ardı ardına
Çok aradım
Bulamadım
Kurduğum şu sofraya
Koyacağım
Bir parça soğan
Bir dilim ekmek
Bir kaç zeytin
Bana
Her gün ağıt, figan, gözyaşı var
Demek ki bu devran böyle
Gayri ahlaki
Ahlâktan yoksun
Yolu töresiz, temelsiz
Fakirin
Sofrası tamtıkır
Zenginler
Mükellef sofralara oturmuş
Zam ve zulümle, haksızlık ve hırsızlıkla
Sefil haller düzelmez, mazlum canlar, hak gaspına razı gelmez

Mehmet Çobanoğlu
28.07.2022
İstanbul