Fakirin Baharı Yok Şiiri - Salih Kızılpınar

Beyaz taneler düşer, kara toprak aklanır,
Ayazı nefes keser, çatı, saçak buzlanır.
Düşe kalka yol alır, paçaları ıslanır,
Yokuştur onun yolu, düz yollardan sakınır.

Üşümüştür elleri, ayakları buz tutmuş,
Titriyor alt çenesi, konuşmayı unutmuş,
Kan çökmüş gözlerine, suratı mos mor olmuş.
Ecelde sıra bekler, beklemekten yorulmuş.

Bir odalı evine gelsede ısınamaz,
Ne soba var ne odun, parası yok alamaz,
Yerde bir şilte döşek, oda olmasa olmaz,
Ayağını uzatıp rahatça uyuyamaz.

Bir kuru ekmek ile, bir bardak çaya talim,
Kalem yazmaya yazar, benim olmaydı halim,
Yöneticiler kısır, fırsatçı atar çalım,
Yaşamak için demek olmalı gayet zalim.