Fakirdik Ve Mutlu Şiiri - Fatih Yazıcı 3

Farkirdik ve mutlu.
Özgür bir gülüş,içimde saklanıyordu.
Gençliğimin aydınlık rüzgarı.
Sevdiğimin vakur duruşu.
Kimseyi üzmeden yaşamak için namuslu.
O güzel zamanlar ne kadar kısa ne kadar hoştu.

Fakirdik ve mutlu.
Ayaklarımda üç numara büyük bir ayakkabı.
Üstümde küf kokan yeşil mont tek taraflı.
Yemek seçemezdik öyle,böyle iştahlı.
Ortada ne varsa şükür ederdik devamlı.
O hoş kadın,ne ana,ne yar,bambaşkaydı.

Fakirdik ve mutlu.
Soğuk kış gecelerinde içim buz olur,üşürdüm.
Sobada ateş,gölgesi vurur tavana düşünürdüm.
Ben kimseyi bölmezdim hep bölüşürdüm.
Param yoktu kalbimle dövüşürdüm.
O anlar herşeyden çok fazla değerli,çok farklıydı.

Fakirdik ve mutlu.
Keyfine bile varırdım içerken bir yudum su.
Uğramazdı bize alçalık ne de namert duygusu.
Aldığımız ,verdiğimiz,sardığımız ,sevdiğimiz .
Tertemiz sayfalarca çizerdik hayallerin çoşkusunu.
O günler, ah o dünler,eski de kaldı özlüyorum.