Fakirdik Birbirimizden Şiiri - Doğan Kaz ...

Fakirdik fakir… çok fakirdik hem de;
Hiçbir şeyimiz yoktu da bizim, birbirimizi vardık, birbirimizin,
Bundan tam yüz sene kadar evveldi yoksulduk.
Anadan babadan evlattan yoksunduk.
Zaman geçti ve biz zenginleştik, birbirimizi yok ettik, birbirimiz.
Bundan tam bir saniye kadar evveldi zengindik,
Anadan babadan evlattan atadan vazgeçtik…

Gelip geçen bir yabancının karnını doyururdu o fakir,
Ekmeğimizi böler de tertemiz yerdik,
Aç kalır, aç kalkardık sofradan onu doyurmak için,
Bilirdik, inanırdık ki bir garibi doyurmaktı Hakk’ın yolu
Aç kalsak da Rabbimiz bizi doyururdu.

Doymaz olduk, yetinmez olduk yemekler dolusu sofralarla
Hep başkalarının rızkına göz diker olduk, varsa bir ekmeği
Karnımızın tokluğu aç etti hep gözlerimizi
Ne cenneti arar olduk, ne de terk etti cehennem korkusu
Tok kaldıkça şeytan bize daha çok buyurur oldu.