Fakir ile Soğuk Şiiri - Yunus Hüseyni

Fakir ile soğuk
İçiçe bitmeyen dostluk
Sokakta
Aşkta
Karanlıkta
Biri hırçın diğeri donuk
Soğuk tokatlerken
Şehrin bina yüzlerini
Fakir dolaşırken
Kaldırım gölgelerini
Yaraları bağlar mı hiç kabuk?
Soğuk, sokak sokak eserken
Fakiri şehrin haşmeti ezerken
Ne vakit biter bu dostluk
Soğuk emeklemekte
Fakir yerinmekte
Belkide fakir soğuğa güvenmekte
Bilmez ki soğuk, ayazın yanında sadece çocuk
Fakir ile soğuk
Ikiside birbirine tutuk
Aşıkcasına kalben vuruk
İçiçe geçmiş bitmeyecek bu dostluk