rüzgârın şarkı söylediğine inandırırdı annem
antik yalanlar çıkarırdı cilalayıp parlatmaya
acelesiz akşamlardı
masallar doğururdu yatağımız
lohusa çarşaflarda yüzümüz kalırdı.
bir fili delen mızrak nasıl çıkarılır bilirdim
her uzaklaştığımda kendimden
giderdim kalbimin eczanesine
yara bandına kuşları çizmeyi o zaman öğrendim
görselleşen bir koşu bu çocukluğa kaçmalar
atımı yitirdiğimden beri
hortumundan yakalanmış bir cadde kadar ıslak
asfaltlara döndüm yüzümü.
ey kadehi hep dolu kusur
ey bakakalmanın damıtılmış hüznü
ayağımla hemhal olmuş hışırtı ey
kanamalı bir türkçeyle yazıyorum sonumu.
13 Mart 2022
Sema Enci
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 10:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
